Laatste dagen in Kolkata

Dat was m dan alweer bijna. Nog 5 dagen in Calcutta en dan vertrek ik op mijn reis door India! Op dit moment zit ik te wachten op de tourist office om mijn trein ticket te kunnen boeken. Online boeken is niet echt toerist vriendelijk namelijk. Ik was al bij de office om half 10, een half uur voor opening, maar helaas zijn er toch echt 16 grote families voor mij aan de beurt. Genoeg tijd om een blog te schrijven dus!

Deze week staat vooral in het teken van afscheid nemen en alles van mijn bucket list afstrepen. Ik had twee bucket lists gemaakt; eentje met dingen om te doen en de andere met restaurants en gerechten waar ik nog van wil genieten. Tot nu toe al redelijk wat dingen kunnen afstrepen, maar de komende dagen ga ik niet stil zitten. Bij deze schrijf ik alvast een verslagje van de dingen die ik al heb kunnen doen!

Kalighat tempel en moeder Theresa huis
Deze zaterdag heb ik twee items van mijn lijstje kunnen afstrepen: de Kalighat tempel en het moeder Theresa huis. De tempel wil ik eigenlijk nog terug, want er was (voor de verandering) een feest waardoor de rij oneindig lang was. Misschien dat ik daar maandag nog wel tijd voor kan maken. Daarna gingen we naar “the house of the dying” van moeder Theresa. Dit is een soort hospice waar de armsten van de armsten worden opgevangen en, als mogelijk, doorgestuurd worden naar een kliniek als ze kans hebben op beter worden.

De nonnen waren erg vriendelijk en vertelden graag over hun werk en waar ze overal naartoe gereisd waren voor hun werk. Toch was het ook een beetje een nare ervaring. We liepen toevallig net na een groot reisgezelschap Duitse toeristen binnen, waardoor we als groep van 20-30 man opeens midden in de hospice stonden. Ik vond het een erg raar idee dat mensen in een hospice als een soort attractie werden gezien voor toeristen, maar ook erg mooi om te zien dat deze mensen het daar zo goed hebben. Ze worden continu verzorgd door de nonnen en vrijwilligers van over de hele wereld en hebben waarschijnlijk voor het eerst in hun leven een echt dak boven hun hoofd. Erg mooi werk dus wat ze daar doen.

Uber Moto
Mam, lees dit maar even niet. Vorige week was het tijd voor iets wat al sinds het begin op mijn bucket list stond: de motor Uber. In de Uber app is een optie om voor motor te kiezen in plaats van een normale auto. Je wordt dan achterop de motor naar je plek van bestemming getaxied, klinkt erg relaxt maar in het Indiase verkeer durfde ik dat in mijn eerste week nog niet aan. Dan maar in week 14, toch? Het was erg spannend, maar ik kreeg gewoon een helm en de goeie man reed lekker rustig aan. Bovendien is het sneller en spotgoedkoop. Waar je voor een normale Uber 200 roepies betaalt, betaal je voor een motor vaak maar 20 of 30. (Oké, 200 roepies is nog steeds maar 3 euro maar een motor is veel meer ervaring toch?? En ik leef nog!)

Malik Ghat Flower Market
Afgelopen woensdag zaten we om half 5 in de (auto) Uber om naar de bloemenmarkt te gaan. Dit is een grote markt waar lokale verkopers hun voorraad bloemen voor de dag halen. Het was nog donker toen we er waren en er hing een rare gehaaste sfeer, maar dit kwam eigenlijk wel goed uit. Mensen waren niet bezig met wie er rondliep, maar met bloemen van plek A naar plek B krijgen. Ik denk niet dat ik me in India al ooit eerder zo anoniem heb gevoeld als daar, heerlijk. De bloemen die ze er verkopen kopen Indiërs om te offeren aan de goden. Deze verkopers heb je hier op iedere hoek van de straat en zij halen dus iedere dag op de vroege ochtend grote zakken vol met bloemen. Overal waar je keek zag je dan ook mensen met gigantische zakken of manden op hun hoofd zich door de menigte bewegen. Zelf hebben we ook wat bloemetjes meegenomen, maar helaas niet geofferd aan de goden. Toen de zon opkwam, veranderde de sfeer volledig. De ledlampen gingen uit en de kleuren van de bloemen kwamen nog mooier uit door het zonlicht. Het was een vrolijke bedoeling, alleen iets minder anoniem. Het was het vroege opstaan dus zeker waard.

Verder ga ik deze week nog lekker vaak uit eten, mijn tas verder inpakken en afscheid nemen van de restaurants en de mensen. Ook al is Calcutta een rare hectische stad, ik weet zeker dat ik het toch een beetje ga missen als ik thuis kom. Maar goed, eerst even de rest van India ontdekken.

Oh en trouwens, fysiek je trein ticket boeken is ook zo toerist vriendelijk nog niet. Uiteindelijk heb ik 2,5 uur moeten wachten, maar het is gelukt! Mijn nachttrein naar mijn eerste stop is geboekt: Bodhgaya. Ik werd gelukkig geholpen door een aardige man (en niet de vrouw naast hem die alleen maar tegen haar klanten kon schreeuwen), dus ik ben er helemaal klaar voor!