Sundarbans Tour

Afgelopen weekend was het feest in India; Diwali, het festival of lights, werd druk gevierd. Overal op straat kraampjes, lampjes en grote poppen met allerlei gekleurde lampjes. We hebben hier gisteren nog wat van gezien, maar de rest van het weekend hebben we gemist: we waren op tour in de Sundarbans! Het weekend hing aan elkaar met thee met suiker, dahl, chapati en rijst, maar het was een top weekend.  

De Sundarbans zijn de grootste mangrovebossen ter wereld en staat daarmee op de werelderfgoedlijst. Het is een gigantisch stuk ongerepte natuur, waar je overal om je heen bossen en rivieren ziet. Er wonen zo’n 4 miljoen mensen, die grotendeels leven van visserij, landbouw en het verkopen van honing. 

We sliepen in een eco-village, een dorpje dat door de organisatie gebouwd was naast een dorp van de locals. Het was ontzettend mooi aangelegd en enkel de basics waren aanwezig. Zo bestond ons huisje echt alleen uit een kleine badkamer en een slaapkamer waar je net langs af kon lopen, maar alles wat we nodig hadden was aanwezig.  

De weg ernaartoe was zoals wel vaker hier in India: hectisch, hobbelig en lang. Over 100 kilometer deden we zo’n 3 uur (met de nodige thee-stop natuurlijk), omdat er hier en daar opstoppingen waren en omdat de verouderde weg het simpelweg niet toeliet om sneller te rijden. Vanuit de bus stapten we over op een boot die ons naar het eiland toebracht. 
Ook hier kregen we weer thee en een rondleiding door de village met de nodige weetjes en dit tijdens zonsondergang! Het was prachtig om het eiland in de schemering te zien, zeker in combinatie met de rust en stilte die we nadat we in India aankwamen niet meer beleefd hebben. Daarna was het tijd voor lokale muziek. We verzamelden op de “muziekplaats”, waar lokale bewoners instrumenten bespeelden die ik nog nooit eerder gezien had. Alle nummers gingen over de bossen, de rivier, of hun moeder, want moeders zijn het allerbelangrijkste voor Indiase mannen. In het begin was het erg leuk en hebben we ook nog even gedanst met een aantal Indiërs, maar aangezien ons Bengaals niet zo heel sterk is (en we dus niks begrepen van de liedjes), werd het wel langdradig. Maar een hele ervaring was het zeker! ’s Avonds hebben we nog een rondje gevaren op een bootje, waarna we op tijd naar bed gingen. Zondag verzamelden we om 6 uur: op naar het tijger reservaat! 

De hele trip stond in het teken van maar één ding: het spotten van de Bengaalse tijger. Spoiler alert: we hebben ‘m niet gezien. We vroegen aan één van de guides hoe vaak hij een tijger had gezien in het afgelopen jaar en dit was ook maar 1 of 2 keer, bijna nooit dus. Fake news!! Maar goed, geen tijgers gespot, maar aangezien we van 7 tot 5 of de boot zaten wel een hoop andere dieren gezien. Krokodillen, een hele hoop vogels, hertjes, water hagedissen en een familie hele schattige aapjes. Eigenlijk was ik al gelukkig met alleen de aapjes, maar de rest was ook mooi meegenomen. 

Na een lange dag varen kwamen we terug in de village en hebben we nog gekaart en gekletst met drie andere buitenlanders. Want hoe hard je het ook roept van tevoren, uiteindelijk trekken de buitenlanders naar elkaar toe en blijven de Indiërs de “andere” groep (al heb ik op de boot ook een hele hoop cultureel verantwoorde vragen kunnen stellen aan een Indiaas meisje van een jaar of 14). Deze avond gingen we ook weer op tijd slapen om de volgende ochtend om 7 uur weer fris en fruitig naast mijn bed te staan. Ik mocht gaan POTTENBAKKEN!! Het klinkt misschien duf, maar dit staat dus wel al jaren op mijn bucketlist, dus ik was een blij ei toen ik hoorde dat ik het daar mocht gaan doen. Helaas waren de bakjes niet droog voordat we vertrokken, maar de ervaring heeft me al een gelukkiger mens gemaakt. Dit wil ik vaker doen! 

De terugreis was iets avontuurlijker dan de heenreis. We gingen namelijk met de boot naar de overkant, waar we een soort tuktuk met oplegger naar de andere kant van het eiland pakten, liepen door een centrumpje heen naar de lokale ferry, die ons weer naar het vaste land bracht. Hier stond een busje op ons te wachten die ons weer naar Kolkata bracht, waar we de metro pakten en naar huis liepen. Volg je het nog? Een heel avontuur dus, erg vermoeiend, maar super leuk om zo gebruik te maken van het lokale vervoer. Je kan vast wel begrijpen dat ik om half 11 nokkie in m’n bed lag en ongestoord de hele nacht doorgeslapen heb. 

Al met al een super tof weekend gehad en even tot rust gekomen. Vandaag zijn we weer aan het werk gegaan, dus het tripje lijkt al weer even geleden. Gelukkig hebben we over 3,5 week alweer een weekje vakantie 🤩

PS. Meld je aan voor de mailinglist want dan word je gespamt met mijn verhalen 💖