Ziek in India

Het schrijven is er een beetje bij in geschoten, maar vandaag vond ik weer de tijd om iets te schrijven! Niet de meest leuke update, maar het noemen zeker waard. Al anderhalve week ben ik niet helemaal mezelf en hoe saai het ook is om ziek te zijn, naar een Indiase dokter gaan en het medische systeem van dichtbij bekijken is alles behalve saai. 

Vorige week vrijdag kreeg ik plotseling heel veel hoofdpijn, waarna de koorts snel volgde. Ik kon vrij weinig, behalve in bed liggen en heel veel slapen, dit heb ik dan ook een aantal dagen gedaan. Toen ik weer uit bed kon, besloot ik maar even naar de dokter te gaan om te checken wat hij ervan dacht. Koorts in Nederland heb ik eigenlijk nooit en maak ik me niet zo’n druk om, maar in een ver land laat ik me toch liever even controleren. De “kliniek” was gelukkig niet zo ver weg. Het was een kleine wachtruimte met erachter een klein kamertje waar de dokter zijn patiënten ontvangt. Een afspraak maken kan niet; je loopt gewoon binnen en wacht op je beurt. 

Toen het mijn beurt was, werd ik binnen geroepen in het kamertje. Er zat een oude man van midden 70 die zijn werk sowieso al tientallen jaren doet. Hij vroeg me om mijn naam, leeftijd, en waar ik last van had. Met een half oog werd ik gecheckt, keertje hoesten, keertje in en uit ademen en in mijn keel kijken. Er werden nog wat extra vragen gesteld, maar al gauw was de conclusie dat ik natuurlijk een stapel medicijnen moest gaan nemen; zo werkt dat nou eenmaal in het buitenland. Ik kreeg antibiotica (waarom is me nog steeds een raadsel), vitamine c tabletten, energiedrank-poeder en een anti-loopneus drankje. Symptoombestrijding dus vooral. Of het geholpen heeft? Denk het niet, ik geloof meer in spontane genezing in dit geval. 

Toch zat het me nog niet helemaal lekker. Ik lig niet meer in bed, maar voel me nog steeds zo slap als een vaatdoek en ben erg duizelig. Keertje bloedprikken dan maar, om toch wat dingen uit te kunnen sluiten. Ik ging nog een keer langs mijn lieve dok voor het Indiase equivalent van een “labformulier”. Toen ik hem vertelde dat ik me nog niet fit voelde, moest daar natuurlijk weer een lijstje medicijnen bij. Dit keer was de lieve man zo creatief om me maagtabletten voor te schrijven, terwijl ik toch echt geen last heb van mijn maag. Ik denk dat hij denkt dat het hebben van geen eetlust een oorzaak moet hebben die opgelost kan worden door een pilletje, valt over te discussiëren. Daarnaast kreeg ik ook ORS en multivitaminen voorgeschreven, gelukkig kost het allemaal niks hier. Als iemand nog wat pillen nodig heeft, bestellingen gaan via whatsapp! 

Uiteindelijk vanochtend dus mijn bloed laten prikken, dit gebeurt hier in een apart “laboratorium”. Soepel ging het hier natuurlijk ook niet (want het is India), maar uiteindelijk hebben ze twee buisjes afgenomen en krijg ik morgen de uitslag. Het viel me wel op dat de zuster bloed afnam met een soort spuit, waarna ze handmatig de inhoud moest verdelen over de buisjes. Niet zoals in Nederland dus waarbij je iedere keer een nieuw buisje vastmaakt aan de naald. Nee, één spuit en dat verdelen over verschillende buisjes. Primitief maar het werkt zullen we dan maar zeggen. En het gebeurde hygiënisch, dat is het belangrijkste natuurlijk.  

Dus, ook ziek zijn is een avontuur hier. Morgen hoor ik de uitslag, maar ik gok dat er niet zo veel uit gaat komen. Nog even rust pakken en “enerzest” energiedrank drinken en dan hopelijk snel weer de oude 🤩